Wennen

Na een heerlijke vakantie ben ik al weer twee weken terug in Zweden en het is ontzettend wennen, want Mora is zo anders dan Linköping! Ik woon nu samen met Eva, mijn Griekse klasgenoot van outdoor education, in een prachtig en supergroot appartement.

Wij wonen linksboven (tweede foto) en we zijn hartstikke blij met deze echte Zweedse stijl. Het is een droom om in zo’n rood huis met witte raamkozijnen te wonen en om buren te hebben met namen als Lindström en Björqvist. En het is zo groot! Onze woonkamer is net een danszaal, ook omdat hij nog een beetje leeg is. De keuken is groter dan die van mijn ouders en bevat standaard een koelkast (met de nadruk op kast), een vrieskast van hetzelfde formaat en een fornuis met oven, dat bij ons bovendien spiksplinternieuw is!

Eva en ik hebben allebei een eigen slaapkamer. We hebben de afgelopen weken lampen gekocht en Eva’s slaapkamermeubels in elkaar gezet. Nu wachten we nog op ons eerste salaris voordat we andere meubels en gordijnen kunnen bestellen. Ook wordt het behang nog vervangen. Dan zal ons appartement helemaal een thuis zijn.

De afgelopen week werden alle deuren geschilderd en daarom zaten wij dus zonder deuren. Zo leer je elkaar wel kennen, haha. Voor de badkamer hebben we toch maar een picknickkleed gehangen… Op dit moment worden de deurtjes van de keukenkastjes geschilderd, vandaar dat je alle etenswaren ziet staan. Over een poosje wordt ook de buitenkant van het appartement helemaal gedaan. Echt fantastisch, hoe dat onderhoud hier is georganiseerd!

In de laatste week van juli zijn mijn vader en ik met een grote bus naar Mora gereden om een heleboel meubels die ik in Zwolle had te verhuizen. In Linköping was mijn kamer gemeubileerd, maar dit appartement was helemaal kaal. Zelf rijden was de goedkoopste en meest praktische manier om te verhuizen en mijn vader was gek genoeg om met me mee te gaan. Op maandag laadden we alle spullen in en vertrokken we. We overnachtten in de buurt van Kopenhagen en reden op dinsdag via Linköping, waar Eva en ik nog heel wat spullen hadden staan (ongelooflijk hoeveel er in een jaar bij kan komen!), naar Mora. Dinsdagavond sjouwden we alles naar boven, met zijn tweeën. Stoer toch, dat ons dat gelukt is! Woensdag maakten we schoon, pakten de kasten in en verkenden Mora een beetje. Ondanks het hoogseizoen waren er niet zoveel mensen op straat. We hebben enorm gelachen toen we een kopje koffie wilden drinken en de ober ons vertelde dat hij het op dit moment erg druk had en straks bij ons zou komen. Er waren maar liefst drie tafeltjes bezet, hahaha!

Op donderdag begonnen we aan de reis terug en op vrijdag waren we weer in Nederland. Het daaropvolgende weekend moest mijn appartementje in Zwolle helemaal leeg en schoongemaakt worden en dat lukte ons in één dag! Daarna kon de vakantie eindelijk echt beginnen!

Oorspronkelijk was het idee dat ik op een preschool zou gaan lesgeven, maar vlak voor de vakantie werd ik gevraagd om te komen helpen in klas twee, waar een leerling specifieke onderwijsbehoeften had. Omdat het vlak daarna in Mora al vakantie was, heb ik pas twee weken geleden een gesprek gehad met de rector van de school. Daarin werd duidelijk dat ik het komende jaar een autistische jongen ga begeleiden. Hij kan nog niet met de klas in een klaslokaal zijn, dat is te onrustig voor hem, dus ik geef hem één op één les in een apart kamertje. Vanwege de privacy van de jongen kan ik niet in detail treden, maar voorlopig bestaan mijn dagen uit spelen om contact te maken en hem beter te leren kennen. In dat spel kan ik dan uiteindelijk proberen wat taal, rekenen en wereldoriëntatie te verwerken. Het is een hele uitdaging! Ik leer ook heel veel over autisme in een korte tijd. Als je meer wilt weten, kan ik je een fantastische serie op Netflix adviseren: atypical. Dat gaat over een autistische tiener die een vriendin wil. Het is een humoristische en tegelijkertijd leerzame serie. Tip dus!

Dit is de school waar ik nu werk:

Mora zelf is een stuk kleiner dan Linköping en dat is meteen te merken aan het aantal bezienswaardigheden. Toch is er wel wat te zien in Mora. Het Siljanmeer is geweldig. Langs de oever loopt een pad, haast een boulevard en het uitzicht is prachtig. Het is dus heerlijk om daar te lopen, een ijsje te eten bij de fantastische ijsboot en te genieten van het zonnetje dat best regelmatig schijnt. De winkelstraat is niet zo lang, maar heeft een heleboel interessante winkeltjes, waaronder een boekhandel, een outdoorshop (yes!) en een heleboel kleding- en schoenenwinkels. Op twintig minuten fietsen ligt een groot industrieterrein met bouwhandels, meubelzaken en andere handige winkels. In het centrum is het Zornmuseum, opgericht door Anders Zorn, een bekende ‘Moraan’ die heel veel voor Mora heeft gedaan. Net als de kerk, moeten Eva en ik die nog gaan bekijken. Op weg naar mijn school ligt Zorn’s Gammalgård, een openluchtmuseum met typische huisjes uit de omgeving van Mora van de middeleeuwen tot nu. De wijdere omgeving van Mora telt heel wat lage bergen en natuurlijk willen Eva en ik daar gaan wandelen en fietsen. Ik heb al een klein tochtje gemaakt en zoveel moois gezien onderweg! Er zijn hier heel veel traditionele houten huizen en in combinatie met de omgeving is dat echt sprookjesachtig!

Vorig weekend was de hardloop-Vasaloppet. De originele wedstrijd gaat op langlaufski’s en is in februari, maar in de zomer wordt hij gefietst en gelopen. De route is 90 km lang, dus voor het hardlopen was hij onderverdeeld in 4 afstanden en werd hij als estafette gelopen. Eva en ik zijn natuurlijk gaan kijken. Het was lang zo druk niet als ik had verwacht. Hoewel de wedstrijd allang bezig was, konden we zonder problemen een plekje aan het hek bij de finish vinden! Dat is drukte volgens de Moraanse begrippen.

Dit weekend was de MoraPride. Er zou een parade moeten zijn, maar die hebben we niet gezien, hoewel we wel in de winkelstraat waren. We hebben wel een dansoptreden gezien en heel veel regenboogvlaggen. Het was in ieder geval gezellig!

Er is veel waaraan ik moet wennen aan Mora, maar Eva en ik zijn het erover eens dat het sluiten van vriendschappen bijzonder lastig is, vergeleken met Linköping. Ik heb op het werk gelukkig een paar jonge collega’s, maar Eva heeft eigenlijk alleen maar zeer ervaren collega’s. Ik wilde heel graag beginnen met tennissen, maar de lessen bleken allemaal vol te zitten. Nu ben ik dus op zoek naar een andere sport. Daar hoop ik meer leeftijdsgenoten te leren kennen! De eerste weken zijn dus niet zo makkelijk als ze vorig jaar waren, maar dat wordt vast beter! En ik ben heel blij dat ik hier samen ben met Eva, dat maakt het leven een stuk gezelliger!

Mijn nieuwe adres is:

Trädgårdsgatan 4D

79230 Mora

Zweden

Wil je ook een beetje Zweeds oefenen: Trädgårdsgatan spreek je uit als ‘trè goorsj gátan’. Vergeet niet dat de g wordt uitgesproken als de Engels g in good. Geen Nederlands ge-ggg, dus!