De midzomerweken

Ik zit in de trein en kijk naar het landschap waaraan ik inmiddels toch wel gehecht ben geraakt. Wat is Mora toch prachtig! Nu in de zomer bloeien er talloze bloemen en is Mora behoorlijk tot leven gekomen. Er zijn toeristen en er worden wat activiteiten georganiseerd. Er zijn veel mensen buiten en ze zeggen nog gedag ook!

Het afgelopen halfjaar is voorbij gevlogen. Waar ik na de ‘hösttermin’, ofwel het herfstsemester, niet kon wachten om terug te gaan naar Nederland, heb ik nu nog anderhalve week vakantie gehouden in Mora voor ik op de trein stapte. Ik denk dat er twee redenen zijn waarom de ‘vårtermin’ me beter is bevallen. Ten eerste mocht ik veel meer voor de klas staan en had ik vanaf maart zelfs nog maar één dag met Sven. Hoewel ik een goede band met Sven heb gekregen en hij enorm veel geleerd heeft, vind ik het werken in een klas toch leuker. Ten tweede was er Kirsten, met wie ik bijna elk weekend wat heb ondernomen. We hebben veel dezelfde interesses en het klikte onmiddellijk. Bovendien was er beduidend meer daglicht, waardoor er simpelweg meer dag overbleef om buiten te zijn.

Een paar weken geleden was de laatste schoolweek en dat ging toch wat anders dan in Nederland. Er was geen musical, maar een slagbaltoernooi tussen klas 6 (groep 8) en de leerkrachten, compleet met enthousiast publiek, de rest van de school, dat aanmoedigde (of lachte als iemand de bal miste). Bovendien waren beide teams verkleed. Klas 6 was in legerstijl en kwam in een perfecte rij aanmarcheren. Wij leerkrachten hadden voor het thema ‘rock’ gekozen en zagen eruit als een stel wilden. Toen we ‘highway to hell’ schreeuwend het schoolplein opkwamen was het publiek zo stil als ik het nog nooit eerder op het plein heb gehoord, haha. Eva had voor de gelegenheid zelfs mijn haar gestijld, iets waar ze al het hele jaar naar uitkeek. Aangezien het regende waren de krullen na vijf minuten spelen alweer terug, maar het was een geslaagde verrassing voor de leerlingen en mijn collega’s! Het slagbal werd een harde strijd, maar de leerkrachten wonnen overtuigend.

’s Middags waren alle leerlingen vrij, zodat de leerkrachten afscheid konden nemen van klas 6 met, jawel, een fika. De volgende dag mocht iedereen wat later komen en was het tijd voor de officiële schoolafsluiting. Een aantal leerkrachten waren in klederdracht en voor de rest was iedereen op zijn midzomerbest gekleed. In een lange rij liepen we rond de school naar het plein waar de ouders stonden te wachten. Eigenlijk had de groep geleid moeten worden door een vioolspeler, maar er was niemand die viool kon spelen. Dus mocht ik de troep aanvoeren met mijn klarinet, de ‘final countdown’ spelend. Vond ik wel humor, haha. Gezamenlijk zongen we een paar midzomerliederen en elke klas mocht zijn eigen lied zingen. Als leerkrachten hadden wij ook nog een lied voor de leerlingen op de melodie van Shuffla, het in Zweden populaire lied dat het songfestival net niet heeft gehaald, met een aangepaste tekst en zelfs iets wat op de shuffla-dans moest lijken. Dat konden de leerlingen wel waarderen! Hierna gingen de leerlingen met hun ouders naar huis en hadden wij leerkrachten, je raadt het al, een gezamenlijke fika/lunch.

Na de schoolafsluiting bleef er nog een werkweek over voor de leerkrachten. Hierin mochten we alles afronden, de klas herinrichten en vooral heel veel vergaderen (letterlijk dagenlang). In deze week kreeg ik bezoek van Emma. We hadden twee hele dagen om wat te ondernemen en een paar halve, na schooltijd. Helaas was het weer minder en regende het precies die twee dagen die ik vrij had de hele dag. Toch hebben we ons vermaakt. De ene dag hebben we een echte midzomertaart gebakken, compleet met laagjes en natuurlijk aardbeien. Die mogen namelijk absoluut niet ontbreken op een midzomertaart.

De andere dag hebben we de regen genegeerd en zijn we gaan wandelen bij een waterval. Door de droogte van de weken daarvoor was het helaas niet zo’n indrukwekkende waterval, maar het was toch leuk om te bekijken.

Emma ging precies op het verkeerde moment weer terug naar Nederland (daar heb ik haar wel voor gewaarschuwd hoor), namelijk op de dag vóór midzomer. Misschien herinner je je dat de Zweden een feest het liefst een dag van tevoren vieren en dat is met midzomer niet anders. Dat wordt vooral gevierd op de vrijdag en juist die ochtend ging Emma weer naar Nederland. Hier in Mora wordt in elke wijk en elk gehucht minstens één midzomerviering gehouden met ieder zijn eigen meiboom. Vanwege het slechte weer hebben Eva en ik ons beperkt tot twee vieringen: één op vrijdagavond en één op zaterdag. En wát een midzomerviering was dat! We hadden het geluk per ongeluk in een echte Zweedse midzomer terecht te komen. Zweedser dan een traditionele midzomer in Mora wordt het niet!

We wilden ruim op tijd zijn, maar waren daardoor veel te vroeg op de plek van de viering. Daarom besloten we om maar wat bloemen te gaan plukken en te proberen een krans te maken. Dat mislukte jammerlijk, maar het lukte ons wel om wat bloemen in ons haar te krijgen.

Daarmee waren we helemaal klaar voor het optuigen van de meiboom. Omdat we als één van de eersten aanwezig waren, werden we gevraagd om te helpen met het dragen van de ranken van berkenblad die om de meiboom gewikkeld moesten worden. We mochten ook helpen met het wikkelen van de ranken om de boom.

Daarna hebben we toegekeken hoe de sterke mannen de boom omhoog duwden. Dat was een heel karwei dat zo’n twintig minuten duurde!

Vervolgens stelde een klein orkestje, waarvan iedereen gekleed was in klederdracht, zich op onder de meiboom en begon het dansen! Na twee jaar in Zweden kende ik de passen en herkende ik de wijsjes , hoewel ik de tekst vaak nog niet ken.

Hierna zouden we naar huis zijn gegaan, was het niet dat de man die de leiding had bij deze midzomerviering de man bleek te zijn van een collega van Eva. Zij nodigde ons uit om nog wat te drinken bij hen thuis. Daar bleek dat er vrienden van hen kwamen en ze samen een midzomerbarbecue zouden hebben en wij moesten absoluut blijven. Dus zo zaten wij plotseling met een heel stel vreemden aan een midzomerbarbecue! Dat was hartstikke leuk! Het eten was heerlijk, maar het werd nog beter toen Eva’s collega de ‘zangboekjes’ tevoorschijn haalde. Dat waren de bekende midzomer- en midwinterliederen, maar met een aangepaste tekst. Je zou het ook drankliederen kunnen noemen… Die werden door iedereen uit volle borst meegezongen en uiteraard werd elk liedje gevolgd door een toost. Ik vond het geweldig om te zien dat deze traditie, waarover ik vorig jaar in de Zweedse cursus wel gehoord had, echt nog uitgevoerd blijkt te worden! En hoe bijzonder dat Eva en ik daaraan deel mochten nemen! Samen met de zoons van Eva’s collega en een vriend van hen, jongens in onze leeftijd, besloten we nog op kroegentocht te gaan. Helaas waren we even vergeten dat in Mora de kroegen natuurlijk gesloten zijn op midzomeravond. De enige kroeg die open was, zat vol met vreemde types en na één drankje besloten we om het op te geven en ons bed maar op te zoeken. De temperatuur was inmiddels onder de tien graden gezakt en het was na enen, maar de lucht was nog licht en zal de komende weken ook niet veel donkerder worden.

De volgende dag zijn Eva en ik naar het kindermidzomerfeest geweest. Dat was ook erg leuk om te zien. De kinderen mochten nu helpen dragen en de vaders mochten de boom overeind duwen. Het duurde wat minder lang dan de avond ervoor, maar dat vonden we niet zo erg. Het was erg leuk om naar al die kinderen te kijken, van wie een deel ook in klederdracht was.

De zomer heeft de Moranen ook wat losser gemaakt. Ik heb zelfs wat collega’s gezien, buiten werktijd nog wel! In de afgelopen week ben ik met een collega naar de bioscoop geweest, naar een film over een Zweedse kinderboekenserie waar we allebei fan van zijn. We waren de enige in de bioscoop zonder kinderen, maar de film was erg naar onze smaak! Een paar dagen later heb ik met dezelfde collega afgesproken voor een fika en weer een paar dagen later heb ik met Annica afgesproken voor een fika. Toen ik vervolgens de buurvrouw buiten tegenkwam heb ik haar heel overmoedig ook uitgenodigd voor een fika en tegelijkertijd gevraagd om de planten bij de voordeur af en toe water te geven. De planten water geven was geen probleem, maar die fika… Dat was toch niet de gewoonte in Zweden, haha. Maar twee dagen later kwam ze toch zeggen dat ze misschien te verlegen was geweest en dat ik, als ik terugkwam van vakantie, best mocht aanbellen voor een fika. Wie weet gaat ze het nog leuk vinden ook, haha.

De afgelopen week was Kirsten al op vakantie en Eva moest gewoon werken, dus had ik naast alle fika’s wat tijd om de omgeving te verkennen. Ik heb lekker gefietst, gewandeld en gekajakt. Het weer was gelukkig na de midzomerdip behoorlijk opgeknapt, dus het was heerlijk om buiten te zijn. Nu om ik naar Nederland om daar volop te genieten van mijn schandelijk lange vakantie (dit schrijf ik met een grijns). Van Mora hoef ik nog geen afscheid te nemen, want ik blijf nog lekker een jaartje langer!