Midzomer

Afgelopen zaterdag was het midzomer in Zweden en net als met kerst werd dat al een dag van tevoren gevierd. Op vrijdag waren er dus allerlei activiteiten, terwijl het op zaterdag alweer zo’n beetje over was. Gekke Zweden, haha. Natuurlijk moest ik ook de midzomertraditie meemaken. Samen met een paar vrienden ben ik naar het park gegaan. Daar werd de meiboom opgezet. Nog nooit heb ik zoveel mensen in het park gezien! Heel veel hadden een bloemenkrans op hun hoofd (ik had er helaas geen gemaakt), dus het was een feestelijke bedoening.

Toen de meiboom stond, begon een band traditionele volksmuziek te spelen. Volksdansers in klederdracht dansten traditionele dansen rond de meiboom. Na ongeveer een uur mocht ook de rest van het publiek meedansen en natuurlijk heb ik daar ook aan meegedaan. Er waren vijf grote kringen nodig iedereen een plekje te geven. De dans waar wij op wachtten kwam pas aan het eind: små grodorna (kleine kikkertjes). De hele menigte sprong als kikkers op en neer: jong en oud (en alles daartussen) en iedereen, de meesten in ieder geval, volkomen nuchter. Dát doen de Zweden dus met midzomer! Helaas zijn er geen foto’s van het dansen, maar wel van ons onder de meiboom:

Na het dansen was het tijd voor picknick in het park. Aardbeien zijn dé midzomersnoepjes, dus die hebben we volop gegeten.

De afgelopen weken heb ik hard gewerkt om af te studeren. Eerst moest de thesis ingeleverd worden. Een week later heb ik die verdedigd. Van tevoren had de docent gezegd dat we mensen mochten uitnodigen, dus ik had een aantal vrienden van de kerk die erg nieuwsgierig waren uitgenodigd en mijn zus Irene was erbij op Skype. Toen ik bij de ‘zaal’ aankwam, bleek dat we in een kleine studieruimte zaten, waar plek was voor één tafel en acht stoelen… We hebben er nog wat stoelen bij weten te proppen, het raam opengezet en toen kon de verdediging beginnen! Dat was best even zweten, en niet alleen vanwege de kleine ruimte, want mijn opponent had een aantal kritische en zeer gedetailleerde vragen. Maar gelukkig kon ik ze allemaal beantwoorden!

Ik was als eerste aan de beurt en kon de rest van de dag dus lekker ontspannen luisteren naar de rest van de klas. Wel was ik ook de opponent voor één van mijn klasgenoten en dat was net zo spannend als verdedigen. Onze taak tijdens de seminar was namelijk om elkaar te helpen fouten en verwarringen in de thesis aan het licht te brengen om de thesis te verbeteren en dat houdt automatisch in dat je de ander vertelt wat er níét goed is aan zijn/haar thesis (uiteraard op een constructieve manier, hè). Het was dus geen presentatie van de inhoud, zoals ik dat heb gezien bij eerdere verdedigingen. Het ging voornamelijk over de vorm, wat ik best jammer vond. Maar blijkbaar zijn er twee mogelijkheden voor een seminar: een presentatie als afsluiting of een kritische evaluatie vóór de definitieve deadline. Mijn seminar viel dus in de tweede categorie.

Naderhand hadden we een week de tijd om alle suggesties te verwerken (of niet, het was een advies tenslotte) en de definitieve versie in te leveren. Binnen twaalf uur was mijn thesis al beoordeeld (dan vraag je je toch af of die docenten wel slapen)! Mijn onderzoek werd beloond met een A, dus ik was al een week van tevoren in midzomersferen. Wie zo nieuwsgierig is geworden dat je de thesis graag wil lezen: stuur mij een mailtje of reageer op deze blog!

Nu mijn vakantie officieel begonnen is, zou je denken dat ik alle tijd heb om te ontspannen. Maar dat is een rekbaar begrip… Op zaterdagochtend zag ik mijn cijfer en wist ik dat ik geslaagd was. Op zaterdagmiddag en –avond was ik ‘kitchen leader’ op de bruiloft van Mikael en Emilie, twee vrienden van de kerk.

Als jongerengroep hadden we aangeboden om te helpen en zo werd mij gevraagd om de catering te organiseren. En nee, ik heb daar geen ervaring mee (nu wel!). Gelukkig waren er professionele koks die voor het eten zorgden en hoefde mijn ‘team’ alleen te serveren en drank aan te vullen. Maar dat wel van vier uur ’s middags tot drie uur ’s nachts! Bovendien had iemand bedacht dat de kitchen leader de bruidstaart zou snijden, nadat het bruidspaar gezamenlijk hun stuk had uitgesneden. Met klamme handen begon ik aan de drie verdiepingen hoge taart (je zal hem maar ruïneren!) en wonder boven wonder kreeg iedereen een keurig stukje in de gewenste grootte. Missie geslaagd!

Twee dagen eerder hadden we een oude schuur omgetoverd tot feestzaal:

Op zondagmorgen, een paar uur nadat we teruggekomen waren van de bruiloft, mocht ik ’s ochtends vroeg een huurauto ophalen. Die hadden we nodig om alle leiding naar het kinderkamp te brengen. Op zondagmiddag begon namelijk het jaarlijkse kinderkamp van de kerk, in een voormalige school vlakbij Motala. Ik was één van de leiders. Vijf dagen lang organiseerden we allerlei activiteiten en we hadden ontzettend geluk met het weer. Alle dagen was het zonnig en warm (niet te vergelijken met de Nederlandse tropen) en er was een meer vlakbij, zoals eigenlijk overal in Zweden. Helaas draaide de verwarming in de school overuren. Hij was niet uit te krijgen en dus was het binnen snikheet. Dat was vooral voor het slapen vervelend, maar na de eerste nacht waren de kinderen moe genoeg, haha.

Op het kamp ging alles in het Zweeds. Ik was verbaasd hoe makkelijk ik met de kinderen kon communiceren en ik heb zelfs spellen uitgelegd en voorgelezen in het Zweeds! Dat geeft wel vertrouwen voor mijn baan het komende jaar!

De komende twee weken geniet ik nog van Zweden. Ook zonder al te gekke plannen is er hier voldoende te beleven, zoals wandelen en daarbij nieuwe vrienden maken en orchideeën zoeken.

  ​  

Of met Dona naar de buitenbioscoop:

Op 8 juli kom ik weer naar Nederland. Tot binnenkort!