Mela

Zoals beloofd: een nieuw stukje vol avonturen. Mocht je je inmiddels afvragen wat ‘Mela’ nou precies is, het is een heel klein plaatsje ongeveer 60 km van Linköping. Het bestaat uit één huis met bijbehorende schuur, toilet en sauna (zoals ik al zei: het is een heel klein plaatsje). En het is een geweldige plek voor een kampeertrip met een groep outdoorstudenten!

De lol begon al vroeg op maandagochtend. We hadden een voorbereidende bijeenkomst in de klas (ik geloof dat we al twee maanden geen klaslokaal hadden gezien) en om te illustreren dat je laagjes moet dragen, begon onze docent aan een heuse striptease. Gelukkig hield hij op toen hij bij het thermo-ondergoed was aangekomen, want dit was wel heftig voor een maandagmorgen, haha. In ieder geval zullen we die les noooooit meer vergeten!

Na de lunch vertrokken we. Charlie en ik werden voor deze gelegenheid omgedoopt tot ‘mummy and daddy’: we kregen de opdracht om te rijden en kregen in Mela de verantwoordelijkheid voor het huis en de groep. De docent gaf ons de sleutel van de slagboom, legde uit waar het gas was en vroeg ons om een beetje op de groep te letten ’s nachts, aangezien hijzelf in zijn eigen huis zou slapen. Ik weet niet precies waar we deze verantwoordelijkheid aan hebben verdiend, maar ik vond het een mooi compliment. En ik mocht weer in het busje rijden!

Het ‘huis’ bestond uit een keuken, een eetkamer en twee slaapzalen. Er was geen elektriciteit en we moesten vuur maken in de haard en zelfs in het fornuis. Er was ook een fornuis dat werkte op gas, maar dat hebben we zo weinig mogelijk gebruikt. Er was geen stromend water, dus we moesten water halen bij een pomp een eindje verderop. Dat water was schoon genoeg om te drinken, maar moest gekookt worden als we thee of afwaswater wilden hebben. De toiletten hadden ook geen stromend water. In elk toilet was stond daarom een emmer met een schepje. Als je naar de wc was geweest (en wc is in dit geval een gat in een plank), moest je het toilet naspoelen met het water. Ook Je handen moest je met dat water wassen. En omdat het continue vroor, was dat water al snel bedekt door een dun laagje ijs. Kun je je voorstellen hoe koud het dan is om je handen te wassen! Sowieso was het een hele onderneming om naar de wc te gaan (vooral ’s nachts): eerst moest je je skipak en je schoenen aantrekken, want de wc was buiten, een eindje bij het hoofdgebouw vandaan. Je moest je hoofdlamp of olielamp niet vergeten, want er is natuurlijk geen verlichting. Daarna waren de omstandigheden primitief en was het koud en met een beetje pech was het water op en moest je eerst nog naar de pomp lopen (uiteraard de andere kant op). Maar deze ervaring is wel heel bijzonder, haha.

In Mela aangekomen begonnen we al snel met het voorbereiden van de eerste activiteit: een speurtocht in het donker. We hingen reflectoren op in het bos, zodat we ’s avonds met onze zaklampen de weg zouden vinden. Aan het eind van de route gaf ieder groepje een voorstelling. Wij speelden een Chinese mythe over een verboden liefde tussen de dochter van een godin en een gewone jongen. De jongen werd (succesvol) geholpen door de ‘heilige koe’, wat sindsdien mijn alter ego is. Ik hoef maar één keer ‘moeh’ te zeggen en iedereen ligt weer in een deuk.

Een eindje het bos in was een windshelter. Dat is een soort hutje van hout. Drie wanden zijn dicht en het hutje heeft een bodem en een dak. Aan de voorkant (de open kant) was een vuurplaats. ’s Avonds hebben we daar natuurlijk een kampvuur gemaakt en Pavel had zijn gitaar meegenomen, dus we hebben liederen gezongen en een heerlijke avond gehad!

In het huis waren vijftien bedden en we waren met zijn zestienen. Dat bleek echter geen probleem te zijn, want beide avonden waren er ruim voldoende vrijwilligers om buiten te slapen. Ik wil hier wel even vermelden dat de temperatuur ’s nachts naar min(!) vijf graden zakte, dus het gaat hier om die-hard kamperen. De eerste nacht heb ik buiten geslapen! Weer een heldhaftige daad met bijbehorend gevoel van onoverwinnelijkheid. Yeah!

De volgende dag zat vol interessante en bijzondere activiteiten. Bovendien begon het ’s morgens vroeg met sneeuwen en dat ging de rest van de dag door. Aan het eind van de dag lag er zo’n vijftien centimeter en was er zelfs een weeralarm afgegeven! Maar dat weerhield ons er natuurlijk niet van om lekker buiten te blijven. We begonnen met de ‘science bus’: een bus die gedeeltelijk verbouwd was om allerlei apparatuur en materialen voor outdoor natuurwetenschappelijke lessen te herbergen, zoals microscopen, schepnetten, overlevingstassen, enz. De eigenaresse reed hiermee langs basis- en middelbare scholen in de provincie en gaf de leerlingen buitenlessen. Gaaf idee, toch!

Met de materialen uit de science bus gingen wij ook aan de slag:

Het spannendst was eigenlijk de uitleg. We hadden net een mooie cirkel gevormd en waren aan het luisteren naar de docent, toen er opeens een luide ‘krak’ klonk! Ik denk dat we te dicht bij elkaar stonden… Gelukkig zakte er niemand door het ijs, maar daarna hebben we ons wel verspreid. En dit was een mooie aanleiding om te oefenen met ijshaken en de lifeline (herinner je die nog van het schaatsen?):

Na de lunch kwam er een nieuwe docent bij en was het tijd om te gaan bouwen. Bij ons windshelter maakten we een tweede van plastic en bomen. Dit betekende dat we op zoek moesten gaan naar goed hout, mochten hakken en zagen, sjouwen en bouwen. Wie wil dat nou niet! En dat allemaal in een steeds witter wordende wereld.

’s Avonds hebben we uiteraard de sauna geprobeerd. Dit was een echte, één waarbij je zelf een vuur moet maken en waarbij je waxinelichtjes en olielampen mee moet nemen om iets te kunnen zien. In het meer waar we aan het ijsvissen waren, was nu ook weer een gat uitgehakt om in te kunnen dippen. Hier was geen trappetje, maar er waren wel een paar boomstammen over het gat gelegd om er makkelijker in en uit te kunnen komen. Het water voelde gek genoeg warmer dan in Abisko, maar was nog steeds koud natuurlijk.

Binnen in het hoofdgebouw hadden we bovendien een instructie gekregen hoe je touw moest maken. Alle materialen lagen voor ons klaar en zo heeft iedereen een leuke herinnering gemaakt.

Op de laatste ochtend hebben we het hout dat we de vorige middag hadden gehakt gebruikt. Eerst maakten we een vuur, met een nieuwe techniek dit keer: met vuursteen. Lucifers zijn voor watjes!

We hebben houtskool en teer gemaakt in het vuur. Het leukst was echter het maken van een eigen ketting!

Wat een belevenissen, hè! Ik weet zeker dat ik de beste master heb gekozen die er bestaat!