Jaloers!

Misschien denk je na het lezen van deze titel wel: ‘Hoezo, jaloers?  Waarop zou zij nou jaloers zijn?’ Nou, dat zal ik vertellen. Ik ben jaloers op het ijs! Jullie hebben kunnen schaatsen, op natuurijs! En op dat moment zat ik net weer in Zweden. Zelfs de ijsvereniging hier zond filmpjes uit van de Nederlandse schaatsers! En wij moeten het nog steeds doen met temperaturen boven nul en gekoelde schaatsbanen. Ze liggen wel buiten hoor, die ijsbanen hier, dus dat is al een hele verbetering met de schaatshallen in Nederland. Ik klaag ook niet over mijn situatie. Ik had alleen verwacht dat het andersom zou zijn, dat ik júllie jaloers kon maken met prachtige foto’s van bevroren meren en rode wangen na een lange tocht. En nu blijkt het in Nederland kouder te zijn (geweest) dan in Zweden! Maar ik blijf hoop houden, al lijkt het de hoop van een Fries op de Elfstedentocht te zijn, gezien de voorspellingen.

Ondertussen ben ik wel mijn klasgenoten aan het leren schaatsen. Dat is erg vermakelijk. Velen hebben nog niet eerder geschaatst, maar er zitten natuurtalenten tussen, hoor. Jolin bijvoorbeeld kan nu al een aantal rondjes rijden en zelfstandig stukken schaatsen! En anderen maken me vooral heel erg aan het lachen!

De afgelopen weken zaten propvol. Ik wilde zoveel mogelijk mensen zien en spreken terwijl ik in Nederland was, dus dan gebeurt dat vanzelf. Er is dus ook heel erg veel te vertellen, maar dat zal ik niet doen. Ik vertel gewoon een paar hoogtepunten.

De eerste dag dat ik weer in Nederland was, was het ook kerstavond. Samen met mijn ouders ging ik naar de kerstnachtmis en daar kreeg ik toch een warm welkom! Ik voelde me net de koningin, wuivend van de ene bekende naar de andere en zoveel mensen die me aanspraken en vroegen hoe ging! Dat was wel genieten! Tweede kerstdag mocht ik ook weer even dienen (voor de leken: de pastoor helpen als misdienaar) en werd ik na de dienst ook nog in het zonnetje gezet. Het hield niet op. Gelukkig dat ik hier in Linköping weer gewoon een nieuweling ben, anders zou ik naast mijn schoenen gaan lopen, haha.

Waar ik me ook al maanden op heb verheugd, was sushi. Esther en ik houden beide van sushi en we hebben het ook in Linköping geprobeerd, maar Linköpings beste sushi-restaurant is maar een snackbar, vergeleken met Blue Sakura. De Zweden hebben op dit gebied nog wat in te halen. Gelukkig kon ik in Zwolle weer even mijn hart ophalen!

Voor het eerst in misschien wel jaren heb ik deze vakantie weer eens een echte wandeling gemaakt met mijn vader. We hoefden dit keer niet zo ver weg, want op een paar kilometer afstand van ons huis startte de Dalfser Midwinterhoornwandeltocht (tip: leuk woord voor galgje!). Het was echt sprookjesachtig mooi! Stel het je eens voor: het vriest en de bomen zijn versierd met rijp. Je loopt door bossen en over heidevelden. En dan hoor je een midwinterhoorn. Even verderop staat een echte oud-Hollandse midwinterhoornblazer op een heuveltje: blauwe kiel, rode boerenzakdoek en klompen aan de voeten. Klopt het plaatje in je hoofd een beetje met deze foto’s?

Nog zo’n heerlijk Hollands moment was Oud en Nieuw. Dat heb ik thuis gevierd bij mijn ouders en met opa en mijn zusjes. In de straat van mijn ouders is het de gewoonte om na twaalf uur te verzamelen op het pleintje. Buurmannen steken dan vuurwerk af, niet zomaar een tolletje, maar echte pakketten (en ja, die worden elk jaar groter). Buurvrouwen gaan vervolgens rond met dienbladen vol bekertjes glühwein. Na een uurtje verplaatsen we met zijn allen naar een woonkamer en zetten het feestje daar voort. Dit jaar ging het precies zo als altijd en het was fijn om te merken dat de ‘noabers’ niet veranderd zijn!

Nog zo’n typische kerstvakantieactiviteit: naar Thialf. We zijn met zijn elven naar Heerenveen geglibberd. Het was namelijk die dag dat het advies was om niet de weg op te gaan, als het niet nodig was, maar ook de beste dag van het EK allround en sprint. Prioriteiten hè! Door het langzame rijden misten we helaas de eerste afstand, maar gelukkig kwamen er daarna nog zeven. Thialf zat propvol. Het aantal verkochte tickets kon gewoon niet kloppen met de bezoekersaantallen waarop Thialf was berekend. We stonden twee rijen dik op één bank, maar we hadden ook dubbel zoveel plezier. Wist je dat we zelfs op tv zijn geweest? We zaten achter de starter op de 500 meter (er werden maar liefst drie 500 meters gereden) en op een gegeven moment kregen verschillende personen appjes: ‘Hé, we hebben je net in beeld gezien’. Het was ook de perfecte plek voor een paar mooie foto’s. Herken je ze?

Als een vriendin een plekje over heeft bij een reisje naar Praag, dan kun je maar één antwoord geven, toch? Dus zo zat ik op 8 januari in het vliegtuig naar Tsjechië. We hadden heel veel geluk. Het had gesneeuwd en het bleef de hele tijd vriezen. Praag was werkelijk een plaatje!

  ​

Een paar dagen later logeerde ik in Eindhoven. Mijn grote zusje hield daar namelijk de eindpresentatie voor haar master bouwkunde. Wat gaaf dat ik daar nog net even bij kon zijn! Ik begreep er trouwens weinig van. Het ging over scheurtjes in hout en onder welke soorten krachten er verschillende soorten scheurtjes ontstaan. Maar al die formules en grafieken… Het klonk in ieder geval heel intelligent, haha. We werden als publiek nog even onder druk gezet op het eind: Irenes begeleider vertelde dat het onze taak was om vragen te stellen en dat een deel van de beoordeling bepaald werd door hoe ze die vragen beantwoordde. Ojee.  Het was met zweethandjes, maar het is me gelukt om een vraag te stellen. En Irene kon hem beantwoorden, gelukkig! En om de grote vraag te beantwoorden die vast bij jullie is opgekomen: ze is geslaagd, met een negen zelfs! Wat een kanjer, hè!

Ik had mijn vertrekdatum zo gepland dat ik ook nog bij mijn vaders verjaardag kon zijn. Ik geloof dat ik echt het meest uit de weken in Nederland heb gehaald wat ik had gekund. Maar dat was nog niet alles. In mijn eerste weekend weer in Linköping had ik alweer bezoek, internationaal bezoek zelfs. Irene kwam (want die had toch vakantie) met haar Belgische vriendin Inge. Met zijn drieën hebben we een heerlijk weekend gehad in Linköping. We hebben zelfs geschaatst, al was dat niet helemaal de bedoeling. Kijk maar naar de foto’s!

    ​