Lapland!

20 maart 2017 - Linköping, Zweden

De afgelopen weken was de avonturendichtheid wel heel hoog. In drie weken ben ik in Stockholm, Lapland en Mela geweest. En ik leef nog steeds op een roze wolk van mooie herinneringen. Het is hoog tijd om de avonturen van Lapland met jullie te delen. Mela houden jullie nog tegoed! Deze keer laat ik de foto’s het grootste deel van het verhaal vertellen.

Drie weken geleden ging ik naar Lapland. De reis werd aangeboden door een studentenorganisatie. Helaas wilde geen van mijn vrienden en klasgenoten mee, maar ik heb een heleboel nieuwe vrienden gemaakt. We gingen met de bus en de reis duurde ongeveer twintig uur. Gelijk na aankomst in het hostel begon het eerste avontuur:

Sneeuwscootertocht  Sneeuwscootertocht

Op de sneeuwscooter! En ja, natuurlijk heb ik ook gereden! Leuk weetje: in Lapland hebben ze verkeersborden ‘Pas op voor overstekende sneeuwscooters’. Sneeuwscooters worden hier door iedereen gebruikt. Er zijn overal (zelfs verlichte) sneeuwscooterpaden, zoals er in Nederland overal fietspaden zijn. En met zo’n dikke laag sneeuw is dat ook wel logisch, fietsen werken dan niet echt mee. 

Wij reden naar een tipi middenin de wildernis en daar was het uiteraard tijd voor een … (vul zelf in). Wist je het antwoord in één keer? Stort grattis! Toch nog een hint nodig? Lees dan de verslagen ‘Op zijn Zweeds’ en ‘Een nieuwe studie?’ nog eens aandachtig.

Daarna was het tijd voor iets nog veel Zweedsers:

Hondenslee  Hondenslee  Hondenslee

Hondenslee  Hondenslee

Er is ook een filmpje! Kijk bij de video’s om zelf een stukje mee te rijden!

De hondenslee was echt een hoogtepunt. Daar hoopte ik al op sinds ik wist dat ik naar Zweden zou aan. Het was wel een beetje fris, om zo stil te zitten op een slee. Kijk hoe mijn haar er na die tijd uitzag:

Haar na hondenslee

’s Middags hadden we tijd om Kiruna te bekijken. Dat was een avontuur op zich, want onze reisleidster vertelde dat de hele stad verplaatst moet worden vanwege instortingsgevaar. Onder Kiruna ligt een grote ijzerertsmijn en door al het ondergrondse graven is het niet veilig meer om er te blijven wonen. Maar gelukkig hebben wij daar niets van gemerkt!

Kiruna  Kiruna  Kiruna

Kiruna  Kiruna

Die heuvel die je door de mist ziet, is waar de mijn begint. En die mist zelf is luchtvervuiling van de mijn! Het ziet er best mooi uit, maar het is dus eigenlijk hartstikke vies.

De volgende dag reden we naar Abisko, nog verder naar het noorden. Onderweg stopten we bij een bijzondere boerderij…

Bij de Sami  Bij de Sami

Bij de Sami  Bij de Sami  

In het noorden wonen de Sami. Dat is een volk dat leeft van de rendieren. Eigenlijk zijn het nomaden, maar in de winter hebben ze een vaste plek, zoals hier. We mochten zelfs rendiervlees en een Sami-bouillon proeven:

Rendiervlees  Rendierbouillon

In Abisko maakten we voor het eerst kennis met barre weersomstandigheden. Toen we het meer bij ons hostel wilden bekijken, kwamen we plotseling terecht in een sneeuwstorm. Het weer kan in Lapland razendsnel veranderen. Volgens onze reisleidster worden de weerberichten per twintig minuten gegeven, in plaats van per uur. En zelfs dat is eigenlijk zinloos, want twintig minuten later kan die verwachting er compleet anders uitzien.

Toen we vertrokken van het hostel was er nog niets aan de hand:

Abisko  Abisko

Maar toen we twintig minuten later bij het meer kwamen, konden we nauwelijks meer vooruit lopen, omdat het onmogelijk was om tegen de wind in te kijken. Het was dus óf achterwaarts lopen (tegen de wind in), of je gezicht helemaal bedekken.

Sneeuwstorm  Sneeuwstorm  Sneeuwstorm

Er is ook een filmpje van. Dan zie (en hoor) je pas echt hoe hard het waait!

Deze sneeuwstorm veroorzaakte ’s nachts en de volgende morgen twee lawines. Die blokkeerden de weg naar Noorwegen. Op het programma stond eigenlijk een bezoek aan de Noorse fjorden gepland, maar dat kon dus niet doorgaan. Hoewel ik heel graag de fjorden had gezien, was het feit dat dit niet mogelijk was, misschien nog wel een mooiere ervaring. Ik realiseerde me nu pas echt goed dat in Lapland de natuur, of beter het weer, het leven bepaalt. Je ziet het aan de begroeiing: alles is klein, zelfs de berken zijn maximaal twee meter hoog. Nu in de winter was bovendien alles zwart-wit. De sneeuw bedekte alle kleur en het zwarte contrast kwam van de berken en de rotsen. Het was een heel bijzondere, ruige en indrukwekkende wereld. Wat een respect heb ik gekregen voor de mensen, dieren en planten die daar kunnen (over)leven!

Hoewel het weer te slecht was om naar Noorwegen te gaan, hadden wij een stralende dag en het hostel lag naast het nationale park van Abisko. We hebben een prachtige sneeuwwandeling gemaakt:

Abisko Nationaal park  Abisko Nationaal park  Abisko Nationaal park  

Abisko Nationaal park  Abisko Nationaal park Abisko Nationaal park

Abisko Nationaal park  Abisko Nationaal park  Rendierafdrukken

Abisko Nationaal park

Zie je de afdrukken van rendierhoeven?

’s Avonds was er alweer een volgend avontuur, maar hier heb ik geen foto’s van. We liepen naar het meer, want naast het bevroren meer stond een sauna! Na even opwarmen mochten we een stukje lopen, ongeveer 80 meter, buiten, over een trappetje van ijs en over de sneeuw. De bestemming was een gat in het ijs. Via een trappetje, met treden van ijs, waaraan pegels van minstens tien centimeter hingen, bereikte je het water. Daar mocht je dan vervolgens even in dippen (tot aan je nek) en dan mocht je, kletsnat, weer omhoog klimmen, terugrennen over de sneeuw en het ijs en na een paar minuten was je dan weer binnen. Klinkt dat koud? Dat was het ook. Hartstikke koud. Maar toch ook wel fijn. Het was in ieder geval te doen. En het geeft een geweldig heroïsch gevoel als je de ‘duik’ volbracht hebt! Het voelde zelfs zo goed, dat we het twee keer aandurfden én nog een derde keer naar buiten gingen om in de sneeuw te rollen. Soms vraag ik me af of ik Vikinggenen heb…

De volgende morgen zagen we nog meer sneeuw:

Langlaufen  Langlaufen

En ijs:

IJshotel  IJshotel  IJshotel

IJshotel  IJshotel  IJshotel

IJshotel  IJshotel  IJshotel        

Dit is het beroemde ijshotel! We hebben hier niet overnacht, maar wel lekker mogen rondneuzen voor de gasten kwamen.

Dit onze maaltijd op de terugweg:

Elandengehaktbal

Elandengehaktbal!

Ik probeer snel weer een blog te schrijven, want er is nog zoveel meer te vertellen. Maar tegelijkertijd ook zoveel te beleven, dus blijft er steeds minder tijd over om te schrijven. In ieder geval hoef ik me niet te vervelen!

Foto’s